Διδακτικές Ιστορίες

Τις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της. - Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα έχεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου… Λοιπόν… Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια* το μήνα… - Για σαράντα. - Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες… Λοιπόν, έχεις δύο μήνες εδώ… - Δύο μήνες και πέντε μέρες…  - Δύο μήνες ακριβώς… Το ‘χω σημειώσει… Λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια. Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές… δε δουλεύετε τις Κυριακές. Πηγαίνετε περίπατο με τα παιδιά. Έπειτα έχουμε τρεις γιορτές… Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη και άρχισε να τσαλακώνει νευρικά την άκρη του φουστανιού της, μα δεν είπε λέξη.  - Τρεις γιορτές… μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα… Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα… Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες… Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό… Δώδεκα

Ρώτησα τον καθρέφτη, σίγουρος για την απάντηση: -Καθρέφτη, ποιος είναι ο πιο όμορφος; -Εγώ! -Εσύ; Μα εσύ είσαι μόνο αντανάκλαση. Δε σκέφτεσαι! -Γι' αυτό είμαι πιο όμορφος. --- Πηγές Κείμενο: http://proaggelos.blogspot.gr/2009/03/blog-post.html Φωτογραφία: http://www.lady.ru/celebs/Кира-Найтли/Шокирующее-видео-Киру-Найтли-избивает-бойфренд

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρεπόταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες. Το κρεβάτι του βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει έξω από το παράθυρο. Οι άντρες κατέληξαν να μιλούν ατελείωτα. Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στον στρατό, ακόμα και για το που είχαν πάει διακοπές. Κάθε απόγευμα, ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικό του όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου. Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι’ αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες που η άποψη του μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου. Το πα

Περπατούσα πριν καιρό στην λεωφόρο της ζωής. Μια μέρα είδα μια πινακίδα που έγραφε: «Σούπερ μάρκετ Ουρανού».  Καθώς ήρθα πιο κοντά η πόρτα άνοιξε και δίχως να το καταλάβω, βρέθηκα μέσα. Είδα οικοδεσπότες αγγελούδια που στέκονταν παντού. Ένα αγγελούδι με πλησίασε, μου έδωσε ένα καλάθι και μου είπε: «ψώνισε με σύνεση». Όλα όσα ένας χριστιανός χρειάζεται ήταν μες το σούπερ μάρκετ. Όσα δεν μπορούσες να κουβαλήσεις σήμερα, θα μπορούσες να ξανάρθεις πάλι. Στο καλάθι μου πρώτα έβαλα λίγη «Υπομονή» και στην ίδια σειρά βρήκα την «Αγάπη» και πιο κάτω την «Κατανόηση». Τα χρειάζεσαι αυτά παντού, όπου κι αν πάς. Πήρα μία σακούλα «Σοφία» μια, δυό σακούλες «Πίστη». Δεν μπορούσα να προσπεράσω το Άγιο Πνεύμα γιατί ήταν παντού μέσα στην αίθουσα. Σταμάτησα να πάρω λίγη «Δύναμη» και «Κουράγιο», για να βοηθηθώ να τρέξω στον αγώνα. Σχεδόν το καλάθι μου είχε γεμίσει, μα θυμήθηκα ότι χρειαζόμουν την «Ευλογία». Δεν ξέχασα να πάρω τη «Σωτηρία» γιατί ήταν δωρεάν. Έτσι προσπάθησα και πήρα αρκετή και

Χρόνια πριν ζούσε στη Βορειοανατολική Βραζιλία ένα πολύ φτωχό ζευγάρι, που είχε μονάχα μία κότα. Με πολλές στερήσεις, συντηρούνταν από τα αβγά της. Κάποτε λοιπόν, την παραμονή των Χριστουγέννων, το ζώο πέθανε. Ο άντρας, που είχε μονάχο μερικά σεντάβος, αλλά δεν αρκούσαν για να αγοράσει τρόφιμα για το δείπνο της βραδιάς, πήγε να ζητήσει τη βοήθεια του εφημέριου του χωριού. Αντί να τον βοηθήσει, ο εφημέριος του είπε μονάχα: «Όταν ο θεός κλείνει μια πόρτα, ανοίγει ένα παράθυρο. Αφού τα χρήματα σου δεν φτάνουν σχεδόν για τίποτα, γύρνα στο παζάρι και αγόρασε το πρώτο πράγμα που θα σου προσφέρουν. Εγώ ευλογώ αυτήν την αγορά και, καθώς την ημέρα των Χριστουγέννων συμβαίνουν θαύματα, κάτι θα σου αλλάξει τη ζωή για πάντα». Παρόλο που δεν ήταν σίγουρος ότι αυτή ήταν η καλύτερη λύση, ο άντρας γύρισε στο παζάρι. Ένας έμπορος τον είδε να τριγυρίζει εδώ κι εκεί και τον ρώτησε τί έψαχνε. «Δεν ξέρω. Έχω ελάχιστα χρήματα και ο ιερέας μου είπε να αγοράσω τα πρώτο πράγμα που θα μου προσ

Κάποτε, ο γνωστός συγγραφέας Ντοστογιέφσκυ βγήκε στον απογευματινό του περίπατο. Ενώ η ημέρα έφθανε στο σούρουπο ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι και ζητούσε βοήθεια. Ο Ντοστογιέφσκυ ψάχνει τις τσέπες του να βρει κανένα κέρμα, αλλά δεν βρίσκει τίποτα. Ψάχνει το ρολόι του να το προσφέρει, αλλά και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του. Ο μεγάλος αυτός συγγραφέας κοκκίνισε λίγο στο πρόσωπο και πάνω στην αμηχανία του έσκυψε, φίλησε το χέρι του τυφλού και ψιθύρισε: - Συγχώρα με, καλέ μου άνθρωπε, γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω . Και ο γέρο ζητιάνος απαντά: - Ευχαριστώ πολύ. Το πήρα. Αυτό που μου έδωσες δεν μπορούσα να το βρώ αλλού. Το νόμισμα της καλοσύνης σπάνια το βρίσκω . --- Πηγές Φωτογραφία

«Θέλω να μου πεις αμέσως που ξόδεψες τα χρήματα που σου έδωσε η γιαγιά το πρωί!» του είπε η μητέρα του. Εκείνος σιωπούσε. «Έχεις μπλέξει έτσι; Το φαντάστηκα. Και σου έχω πει άπειρες φορές να προσέχεις τις παρέες σου. Σου το είπα ή δεν σου το είπα;» Ο Θανάσης κούνησε το κεφάλι του. Συμφώνησε. Αμίλητος. Τόσην ώρα καθόταν όρθιος μπροστά στην μητέρα του. Αυτή καθόταν στην πολυθρόνα της. Αυστηρή. Αγέλαστη. Σχεδόν παγωμένη. «Ο πατέρας σου κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του. Τα χρήματα που έχουμε δεν μας φτάνουν. Η γιαγιά σου έδωσε για να το έχεις για φαγητό. Εσύ το ξοδεύεις αλλού. Που; Σε ρωτάω που;» Ο Θανάσης σήκωσε τα μάτια του και την κοίταξε. Η μάνα του. Η ζωή του, που της λείπει η χαρά. «Αχ δεν θα μπορέσω να αντέξω άλλο. Αρκετά παλεύω τόσο καιρό» αναστέναξε. «Αν έχεις μπλέξει με τίποτα ναρκωτικά, ή κάτι άλλο θα με πεθάνεις σου το λέω». Ήταν τόσο βαριά η ατμόσφαιρα στο σπίτι τον τελευταίο καιρό που κόντευαν να βυθιστούν όλοι μέσα στη γη. Από τώρα. Ο Θανάσ