Διδακτικές Ιστορίες

Κάποιος γέροντας έγραψε σε ένα χαρτάκι: Μην κρείνετε, ίνα μη κρειθήτε...  Το έγραψε επίτηδες ορθογραφικά λάθος και το έδωσε στον υποτακτικό του, για να εφαρμόσει αυτήν την εντολή του Ευαγγελίου.  Πήρε ο υποτακτικός το χαρτάκι, το διάβασε και λέει στον γέροντά του:  - Γέροντα, έκανες ορθογραφικά λάθη...  - Τι λέει παιδί μου το χαρτάκι; Μην κρίνεις...  - Λάθος είναι!  - Δεν το είπε παιδί μου αυτό ο Χριστός μας;  - Έτσι το είπε, αλλά όχι με αυτήν την ορθογραφία...  - Εφάρμοσε παιδί μου την εντολή όπως την έγραψα - μην κρίνεις κανέναν... - και όταν το εφαρμόσεις, έλα τότε να σε διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη στο χαρτάκι! Τότε κατάλαβε ο υποτακτικός, ότι ο γέροντάς του το έγραψε επίτηδες λάθος για να τον ταπεινώσει... Αυτό το γεγονός έγινε αιτία, να προοδεύσει πολύ στα πνευματικά ο υποτακτικός, διότι εφάρμοζε την εντολή του Ευαγγελίου και δεν έκρινε κανέναν... Γέροντας Εφραίμ, Σκήτης Αγίου Ανδρέα

  Σ’ ένα χωριό, κάπου κοντά στην Αντιόχεια, ζούσε ένα αγόρι που το λέγανε Ευφρόσυνο. Οι γονείς του, φτωχοί και αγράμματοι, δεν το στείλανε ποτέ στο σχολειό, του διδάξανε όμως να σέβεται τον Θεό. Σαν μεγάλωσε λιγάκι, ένας θείος του καλόγερος τον επήρε στο μοναστήρι του και φρόντισε να τον βάλουν στην κουζίνα μάγειρα. Ήταν ένας τρόπος να δουλεύει και να κερδίζει έτσι άρτο στη ζωή του. Μαγείρευε, κουβαλούσε ξύλα, φρόντιζε να μη σβήνει η φωτιά, καθάριζε τα καζάνια, έφερνε τα τρόφιμα στο κελάρι. Δεν καθότανε στιγμή. Κουραστική ζωή, μα δεν παραπονιόταν. Μουντζουρωμένος από την καπνιά του μαγειρειού, λιγδωμένος –δεν είχε δα και τις τόσες πολλές αλλαξιές!– κι ωστόσο πάντα πράος και γελαστός, δεχότανε χωρίς να θυμώνει τα πειράγματα των άλλων, που συχνά ήταν σκληρά. –Ε!..., καλώς τον μουντζούρη! –Να, ο τσανακογλείφτης! Ο Ευφρόσυνος δεν κρατούσε κακία σε κανέναν· κι αν καμιά φορά θλιβότανε, δεν φανέρωνε τα συναισθήματά του. Απορούσε μάλιστα με τη σκληρότητα των ανθρώπων, που δε δίστα