Το χρυσό τόπι
Photo by Greys Capuyan on Unsplash Ήταν κάποτε σε μια γειτονιά δίπλα-δίπλα ένα διώροφο παλατάκι και μια φτωχιά καλυβούλα. Στο παλατάκι κατοικούσε ένα ζευγάρι πλούσιων, φυσικά. Όλη μέρα μετρούσαν τα λεφτά τους, υπολόγιζαν κέρδη και ζημιές, είχαν τις έγνοιες όλων αυτών που έχουν πολλά και φοβούνται μήπως μείνουν με λιγότερα. Αν ήθελε κάποιος να χαρακτηρίσει τη ζωή τους θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη λέξη ΚΑΤΗΦΕΙΑ. Στην καλυβούλα ζούσε η οικογένεια ενός βιοπαλαιστή. Είχε πολλά παιδιά. Κάθε λίγο ερχόταν στον κόσμο κι ένα φρέσκο βλασταρούδι. Η γυναίκα του ολημερίς έπλενε, μαγείρευε, προσπαθούσε να τα φέρει βόλτα. Το σπιτάκι το φτωχικό βούιζε σαν κυψέλη και κάθε βράδυ ακουγόντουσαν χαρούμενες φωνές, γέλια, τραγούδια, πειράγματα. Αν ήθελε κάποιος να χαρακτηρίσει αυτή την "κυψέλη" θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη λέξη ΧΑΡΑ. Ο πλούσιος γείτονας ήταν περίεργος και κάπως θυμωμένος. "Είναι πάμφτωχοι! Πώς γίνεται να είναι τόσο χαρούμενοι; Σίγουρα κρύβουν κάποιο μυ...