Θεόδωρος Κολοκοτρώνης - Άγια ψυχή της μακαρίτισσας κάνε τη δέησή σου για τον σκοπό μου

Όταν οι Τούρκοι θέλησαν να ξεπαστρέψουν την κλεφτουριά του Μωριά, o Θοδωρής Κολοκοτρώνης έπρεπε να φύγει από τον γλυκό του τόπο. Μαζί με την γυναίκα του, Κατερίνα Καρούτσου και την υπόλοιπη φαμελιά του ο θρυλικός ήδη και επικηρυγμένος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης διαφεύγει στη Ζάκυνθο.

Κατετάγη στον βρετανικό στρατό και έλαβε τον βαθμό του ταγματάρχη. Με την Αικατερίνη απέκτησε τρεις γιους και δύο θυγατέρες και ζούσαν ήσυχα στα Επτάνησα.

Όμως η οικογένειά του ήταν οικογένεια του βουνού και του όπλου, ήταν οικογένεια του Μωριά.

Η ψυχή και το φρόνημά του είναι έτοιμα από καιρό. Ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης μυείται στην Φιλική Εταιρεία, συντονίζει την κλεφταρματωλική δράση και στις αρχές καλοκαιριού του 1820 παρουσιάζει στον Ιωάννη Καποδίστρια το πλήρες στρατιωτικό του σχέδιο.

Και ενώ ο Γέρος του Μωριά, στα πενήντα του χρόνια με εφηβικό ενθουσιασμό ετοιμάζεται για την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη, ένα βαρύ μοιρολόι αντηχεί στο σπιτικό του. Μετά από τριάντα ένα χρόνια έγγαμου βίου, η πολυαγαπημένη του γυναίκα αφήνει την τελευταία της πνοή. Τόσο είναι το πένθος του Κολοκοτρώνη που στο μνημόσυνό της παίρνει ο ίδιος τον δίσκο με τα κόλυβα και το κρατάει από το σπίτι μέχρι την εκκλησία, επάνω στο κεφάλι του.

Στις αρχές του 1821, ο μεγάλος οπλαρχηγός επισκέπτεται τον τάφο της γυναίκας του για να την αποχαιρετίσει πριν το ταξίδι της επιστροφής στο Μωριά. Βουρκωμένος ψιθυρίζει στη μαρμάρινη πλάκα:

«Άγια ψυχή της μακαρίτισσας κάνε τη δέησή σου για τον σκοπό μου. Βάλε με κάτω από το σκέπος του Κυρίου. Μεσίτεψε για εμένα και το δυστυχισμένο γένος μου.»

Στις 6 του Γενάρη του 1821 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο αθώος, αγνός και φλογερός πατριώτης, αποβιβάζεται στην Καρδαμύλη. Μετά από δεκαπέντε χρόνια επιστρέφει στην παντα ασυμβίβαστη και πάντα εξεγερμενη Μάνη με έναν και μοναδικό σκοπό: να ελευθερώσει το Γένος.

Πηγή: Μωραΐτες εν Χορώ